پاییزان

آدم دوس داره رو بعضیا بنویسه

این مال منه 

تو دعوتی به هوای قشنگ پاییزم

قدم زنان سر راه تو برگ میریزم

من از صدای قدم های تو

چه لبریزم

من و تو،

تعبیرزیبای پاییزیم

باز من و تو و یک چتر رنگی

مثل روز اول با هوایی بارانی

من ازعطر تن تو سرمستم

رقص موهایت در پاییز عشوه گری میکند

دل میبرد و دل میدهد

دریای دو چشمانت

به شعرم رنگ و رو میدهد

آغوشت مسکن قوی دنیاست

بگذار بماند این دل کنارت،

ای متولد پاییز،

نمی گذرد بی تو پاییز و بهارم

چون رونق میدهد عشق تو بر روزگارم

تو اشتیاق باز کردن یک نامه ای

پر از راز هایی که برایم پوشیده نیست

سردر گمم که از کجا شروع کنم تورا...

من با بوسه به سوی خویش می خوانمت

مانند طعم چای در کنار رودخانه ای

گرمای آتشی در عمق برف ها

لمس یک فنجان قهوه ی سفید

زیر آلاچیق کلبه ی رنگ ها

پوشیده ای از احساس های خوب

که پیش میروی در جریان خیال من

آغاز دل نشین یک افسانه ای

گاهی آرام میروی تا تورا بگیرمت

گاهی چرخ می‌زنی تا خوب ببینمت

ای شاخه ی امید

دست های من به شوق تو باز شد

حالا بهشت

تنها کنار تو بودنست.